مسابقه بکس

مسابقه بکس از اون مسابقه های جالب و دیدنیه

همه دست بزن دارن و چون مسابقست و سطح هیجان بالاست

یه جرقه بخوره دعواست ! اما خب روحیه ورزش کاری تنها چیزیه

که باعث میشه این اتفاق نیفته .

از بین شرکت کننده ها یه پسر بچه افغان 14 ساله بود که با عذمی جزم

وارد دشک شد کارشو خیلی خوب شروع کرد و مسابقه رو برده بود

تا این که یه ضربه پا به سرش خورد و ناک اوت شد ، برای حدود ده ثانیه

روی زمین افتاده بود بود و تکون نمیخورد به سختی و کاملا گیج بلند شد

روی پاش نمیتونست وایسه و تلو تلو میخورد اما گاردش رو بالا گرفته بود

و میگفت میخوام ادامه بدم ولی متاسفانه دارو گفت مسابقه تمومه و تو

نمیتونی ادامه بدی ، اسرار فایده ای نداشت و دست حریف رو بردن بالا

تک تک ثانیه هایی که سختی کشیده بود و عرق ریخته بود برای امروز

اومد جلوی چشماش ، شروع کرد خودش رو زدن و گریه میکرد دوستاش

گرفته بودنش اما این چیزا ارومش نمیکرد ، مسابقه برده رو باخته بود

و زحمت هاش و امیدش به باد رفته بود...

برای کسایی که واقعا زحمت میکشن شکست خیلی دردناکه و فرقی

نمیکنه چه سنی باشی و کجا باشی شروع میکنی اشک ریختن .

توی این شرایط بعضیا ساخته میشن و بعضیا میسوزن

انتخاب کاملا با خود ماست که ادامه بدیم و از تجربه به دست اومده

استفاده کنیم یا تسلیم بشیم .

ما از اون جایی ساخته میشیم که وارد سختی بشیم .

پس باید درد رو دوست داشته باشیم ...

شکست این دوست افغانمون اشک منو در اورد

و پیروزی یه پسر بچه 13 ساله که دوستاشم

با خودش اورده بود ، وقتی داور دستش رو برد بالا

چنان از ته دل خوشحال شد و فریاد کشید که منم

براش اشک شوق ریختم و دوستاش ریختن وسط دوشک

بغلش کردن و خوشحالی میکردن ، واقعا صحنه جالب و قشنگی بود.

مبارزی که پنج سال کار میکرد به یه مبارز که دو ماه کار میکرد باخت

فقط چون حریفش رو دست کم گرفت و بهش فرصت داد( دماغشو شکوند :) )